مرکز آموزش

سـيـستم عـامـل تراکنش بين سخت افزار و نـرم افزارهاي کاربردي را برقرار ميسازد. سخت افزار شامل پردازنده، ديسک هاي سخت، کارتهاي گـرافيکي، کارتهاي صوتي و... مــیبـاشد. هر نوع پردازنده داراي زباني است که فقط خودش آنرا درک ميکند و هر سازندهاي يک زبان خاص براي پردازنده هاي توليدي اش ايجاد ميکنـد. براي مثال يـک پردازنده اينتـل از زبان متفاوتـي نسـبت بـه پردازنده موتورولي ۶۸۰۰۰ استفاده ميکند.

بنابراين تمامي نرم افزارها بايد با زبان خاص پردازنده خودشان کامپايل شوند تا بـتـوانند بـا استفاده از آن اجرا شوند. به اين زبان خاص پـردازنده سـکو Platform اطلق ميگردد. از سکوهاي سخت افزاري مختلف مـيتـوان به x86 مانند پردازندههاي اينتل و AMD ،آلـفـاي کامپک، PowerPC مربوط به موتورول و IBM ،مـوتـورولي M68K ،اسـپارک مربوط به سان مايکروسيستمز و AMD64 که سکوي جديد ۶۴ بيتي AMD مبتني بر x86 است اشاره نمود. بـخـش مــرکزي و اصلي سيستم عامل در سيستم عامل يونيکس و سيستم عاملهاي مشابه با آن، هسته Kernel نـــام دارد. هـــسـته بــا ســخت افزارهاي پايهاي ســيستم، مـــانند پردازنده، حافظــه و کنترل کننده هاي ابزار ارتـــبـاط بـــرقـرار ميکنــد.

تمامــي تراکنشهاي ميـــان ســـخت افزار و نرم افزارهاي کاربردي از طريـق هسـته صـورت ميپذيرد. هسـته وظيفـه ترجمـه درخواسـتهاي نــرم افـزارهـاي کاربردي را به زباني که قابل فهم بـراي ابـزارهاي سخت افزاري است، به عـهـده دارد. علاوه بر هسته، رابط هاي کاربري، راه انـــدازهاي ابزار Drivers Device ،فــايـل سـيستم و سـرويس هاي سـيستمي، سيستم عامل را کــامل و قابل استفاده بــراي کـاربر ميسازند. رابط هاي کاربري اين امــکان را براي کـاربران فراهم ميسازند تا با کامپيوتر ارتـبـاط بـرقرار کـرده، نرم افـزارهـاي کـاربردي را اجرا نمايند، دستوراتي را صـادر کنند و بطور عمومي کامپيوتر را کنترل نمايند. مثالي از را بط کاربري، پوسته خط فرمان ميباشـد. راه اندازهاي ابزار ايـن امکان را براي هسـته فراهـم ميسـازند تــا بـا ســخت افزارهاي مختلف ماننـد ديسـک هاي سـخت و مودمهـا ارتباط برقرار نمايـد. هـر نــوع سـخت افزار زبــان خــاص خـودش را داراست که سيستم عامل بايد قادر باشد با آن ارتـبـاط بـرقرار کند. اطلاعات ســيستم عامل مانند نرم افزارها، داده هاي کاربران و... بر روي ديسک ها ذخـيـره ميشوند. فايـل سيستـم تعيين کننده روشي است که ايـن اطلاعات بايد ذخيره شوند. سيستم عاملهاي مختلف از روشهاي مـتفاوتي براي ذخيره اطلاعات استفاده ميکنند.

مثل سيستم عامل ويـنـدوز از فـايـل سـيـستمهاي FAT32 و NTFS و گنو/ لينوکس هم از تعداد بسيار مـتنوعي مـانـنـد jfs، xfs، reiserfs، ext3، ext2 و غيره براي ذخيره اطلاعات استفاده ميکند. هنگامي که کامپيوتر شروع به کار ميکند، برخي توابع، سـاخـتـارها و سرويس ها شروع به کار ميکنند تا بتوانند کامپيوتر را مديريت نمايند. هـنـگامي که لينوکس شروع به کار ميکند، ابتدا فايل سيستم ها را مـتـصل نـموده، اتصالات شبکه را برقرار سـاخته و سـرويس هاي پس زمينه يا دايـمن ها را راه اندازي ميکند. دايمنها Daemons در دنياي ويندوز همان سـرويس ها هستند.